Een beleeftuin vol waspalen

Twee T-vormige ijzers +/- 1.80m hoog, meestal gemaakt door een bevriende bankwerker op ‘het bedrijf’ waartusen 4 geplasficeerde waslijnen waren gespannen.

Mijn moeder reinigde die lijnen vanwege het mijnstof eerst met een natte doek, gevolgd door het op hangen met een mond vol ‘klammeren’ (wasknijpers)
Daarna kon het opbollende schouwspel van lakens, pyama’s en ondergoed beginnen.
De waspaal is vervangen door de ‘droogmolen’, en eigenlijk nog meer door de droogmasjien.

waspaal 

(zn. m. ~palen)

tussen twee waspalen wordt de wasdraad opgespannen.

"De wasdraad was zo hard opgespannen dat de waspaal scheef getrokken werd."

Alles komt terug. Beelden van vroeger zijn belangrijk in de beleeftuin voor mensen met dementie.

Het vroeg wat overtuigingskracht om iedereen te laten inzien dat het gaat om de belevingswereld van de ouderen, niet om perfect mooie tuin, en nu ze er staan valt het ook de critici mee.

Of het werkt ?

Als ik zie hoe er nu naar buiten wordt gestaard , gemijmerd en gepraat over vroeger , gevraagd wordt of de was goed droogt ,

dan denk ik dat ons opzet geslaagd is.

Mijn zus herrinert zich: "Bij ons waren het nog betonnen palen, en geregeld werd daar het patattenmes aan gewet."

Oude wasknijpers en een oude wasmand maken het plaatje compleet. En het is ook gemakkelijk om eens een handdoek of stofdoek te laten drogen.

Een beleeftuin voor mensen met dementie beginnen ?

Denk aan de waslijn !

En het marcheert nog ook , zonder stroom !

Propere groeten van uw coach Clark Kent