PTV, tweede dag, Alternatieven voor de separeer en zo meer, Train the Trainer

Uw coach is in training voor iets dat soms moet gebeuren, separeren, zelfs kort fixeren.
Of ik bezorgd ben over wat ik niet kan? 

In die zin ben ik zelfs niet bezorgd om wat ik niet zou kunnen, 
eerder zeer bezorgd om wat ik allemaal wél kan en wat dat allemaal teweeg brengt bij cliënten.

Niet van Nelson Mandela 

Ik heb dat zelfs bij gesprekstechnieken. Ik ben me bewust van een zekere invloed die ik heb. Maar het verlamd me niet, het maakt me voorzichtig genoeg.

Vandaag zitten de extra 's en filmpjes in deze blog veilig achter de blauwe tekst. 

Zeeuws meisje (alias), het lukt je niet om kalm te worden, we gaan het NU van je overnemen.

Laten we het dan goed doen, met respectvolle humane pijnloze technieken en op voorhand flink doordacht.  Agressiemanagement, omgaan met agressie.

De eerste dag van PTV ging over alternatieven voor de isolatie, we zagen wat zorgvisie, 
afspraken
crisisontwikkeling 
(C.O.M.) 
crisisontwikkelingsmodel 
en afweertechnieken als men je polsen, armen, haren, nek, .. grijpt in een woedende bui.

Van 1994, mijn afstudeerjaar als bachelor psychiatrisch verpleegkundige, tot nu 2016 is er gelukkig heel wat veranderd op dit vlak. We zijn inventiever geworden wat alternatieven in separatie betreft. We zijn minder snel geworden in het toepassen. We zijn ook meer aandacht gaan besteden aan het Herstel na afzondering.

De manier om agressie te krijgen is veel regels, veel ontoegankelijk maken (ruimtes, kasten, ..) en de deur op slot doen. Waar mensen eens buiten tegen een boom gingen roepen, komen ze dat dan tegen jou doen. 

Ervaringsdeskundigen, ex-patiënten, kwamen vertellen over hun tijd in de isolatie.
- soms was de isolatie gewild om uit te razen, soms niet.

- tijdens de overbrenging hoor je de boodschappen die het personeel elkaar geven niet, je wilt gewoon los, je wilt het niet. Je merkt het niet op.

- pijn doet de overbrenging niet, het voelt zelfs vreemd beschermend aan.
- woorden blijven bij, en kunnen later nog nazinderen. 'we nemen het van je over' betekende voor één van hen nooit meer 'we helpen je er even mee'. Bij haar bevalling bood de verpleegster aan haar kindje 'even over te nemen', en dan kon ze het niet toelaten.
- je hoort veel op de isoleer, het is er nooit rustig (ventilatie, stemmen, stappen, de klok ..). Ze wilden er iets te doen hebben.
- als een schrijfoefening werd aangeboden schreven ze om het even wat om de verpleging naar de mond te praten. Het enige doel was 'er uit mogen'.
- je doet wat ze verwachten
- te lang
- je wordt woedend van afspraken die niet nagekomen worden, 2:00 is niet 2:02 ! (is die briefing niet al gedaan?, is er geen nieuws voor mij?)
- roken werd door geen van hen gemist in de isoleer.
- naderhand bekeken toch nodig, maar destijds was er geen herstelgesprek.
- ook als groepsleden worden weggeplukt, worden patiënten te weinig gehoord. Soms is er nood aan een individueel gesprek.
-

Voor dat het zover is kan een verpoosruimte met nabijheid misschien helpen, of de stripbare kamer. De separeer. separeer nieuwe stijl hebben we nog niet, maar ik heb al voor vreemdere zaken gevraagd en ze verkregen dus dat touchscreen wil ik wel proberen te krijgen. Zo kan de isolatieruimte ook dienen als een rustige kamer. 

Vandaag ging het over verbale agressie en overbrengen naar de isolatiekamer mits enkele grepen. Acht uren hands-on trainen.

Morgen gaan we overbrengen en fixeren, en gaat men 'echt' acteren en wordt er 'echt' flink weerstand geboden zodat het zeker mis gaat en we moeten improviseren.
Dat belooft want ik hang vandaag al uit elkaar. 

Ik laat Olaf even afsluiten in mijn plaats