Trottinette.net - Alles op wieltjes

collega 's zijn maar een step away

Onze twee eenheden liggen een beetje uit mekaar. Komt daar nog bij dat de eenheden zelf al lange gangen zijn.

Het nieuws om samen te werken werd niet meteen enthousiast onthaald. Er zijn afstanden te overbruggen (niet op zijn minst in de harten van de medewerkers).

'dat is te ver!'
en
'dit gaat te ver'
..liggen kort bij elkaar.

Tim zei terloops 'ze beloofden ons ooit een step, maar daar kwam niks van'.

Deze uitspraak, en het feit dat mijn zonen al lang zeuren om een step met luchtbandjes, bracht me op een idee. Moest toch maar eens werk gaan maken van het zoeken naar zulke steppen. Bestaat dat nog?, een trottinette met luchtbandjes.
De prijs viel tegen ; €170 - 280 !
Tja, bij die dingen wordt het duur vanaf dat het een volwassen gewicht moet kunnen dragen (en ik weeg 'genoeg').

Als je lang surft dan kom je wel eens een voordeel tegen, en ik bestelde er vijf. Drie voor mijn zonen en dochter, twee voor de diensten. 

En zondag zette ik de zelfbouwpakketten in elkaar. 

Het bleek ferm materiaal te zijn, véél beter dan verwacht.

Mijn tienerjaren bracht ik sleutelend aan fietsen door, met hulp van een gepensioneerde fietsenmaker in ons dorp , 'Beerke'. 
Ik vergat zo het verdriet om het verlies van vader en het leidde me af van tienereenzaamheid (zoals iedere tiener). Als ik het niet klaar kreeg ging ik naar Beerke en hij leerde me the tricks of the traid. Ik maakte werkelijk mooie fietsen van schroot, een shopper, zelfs een tandem, en een echte vintage fiets voor mijn lief.
Van Beerke leerde ik een paar eigenschappen van een coach, hij gaf wel uitleg en sleutelde mee als een trommelrem te moeilijk werd, maar verder liet hij me ploeteren. Niks softe hulp 'werken verdoeme'.

Ik heb het sleutelen nooit verleerd.

'Oh, zoals vroeger!, een trottinette!' 

'gij kunt er wat van, gaat ge met die step ook naar huis?'

'is om jong te blijven zeker?'

'ik ben jaloers op u, wou dat ik het nog kon.'

'dat heb ik veel gedaan op de Nationalestraat (Antwerpen). Thuis binnen mocht dat niet' zegt Nette omdat ik binnen rond rijdt.

'Wat een schoon kleur. Ik vind de zwarte het schoonste (Leentje)'

'de nachtzuster heeft ook een fietsje (een driewieler), daar mocht ik al op rijden.'

'lange weg hier hé!'

een groep oudjes zwaait als ik langs rijd en ik hoor hen zeggen; 'dat is die op zijn trottinette! , op afdeling X is het leuk.'

De meningen van het personeel waren verdeeld. Dan komen er rechtstreekse opmerkingen, en ook onrechtstreekse zoals 'mag dat wel?'.

maar ook:

' 't is even wennen, maar het is wel logisch.'

' is dat nieuw in huis?, moderne tijd is precies ingezet hier.'

' wou dat wij eentje hadden!'

de duim gaat ook vaak omhoog, Tof!


Mika beet de spits af door twee lange remsporen in de gang te maken waarbij hij een scheve blik kreeg van kuishulp Jasmijn.
En hij stepte door het cafetaria waar de directeurs ! vergaderden, en hij verwonderde blikken kreeg. 'Als de directeur u komt spreken, ik heb .. ' zei hij.


..en nee Dé , een ding-dong bel zetten we er niet op. 't is de bedoeling dat jij voorzichtig bent als je stept, niet dat de mensen voor jou aan de kant springen.
Neen, ook niet als het een roze bel is. Er wordt niet gebeld.

Voor mij is het een echte tijdmachine.
Op vijf afdelingen spuitjes insuline gaan geven, ging vlotjes met de step, trottinette of autoped.

Ze slaan wel aan die autopeds. Ze zijn ludiek en praktisch, en het is een signaal; de collega 's zijn maar een step away. Ik denk wel dat ik een voor mezelf zal moeten bestellen zodat ik niet altijd met eentje weg ben als ze 'm nodig hebben. ff sparen nog.

Zo ik ga ga nog even keuvelen met de buurman over de nieuwe kleur van zijn gevel, hij kan niet kiezen grijs of zwart.

Groetjes van uw coach Clark Kent ..nog niet alles op wieltjes, maar we komen er wel