vrijdag 13 juni 2014

Beleeftuin en het wij-gevoel | een Ondankbare Hond in dienst !



Het thema beleeftuin leeft, merkt coach Clark Kent aan de reacties en vragen op de blogs daarover. Het relaas van Lien over hun konijn Truffels dat niet meer in de leefruimte mag (hij knabbelde de TV-kabels door), en Piet wiens kippen en groenten veel tijd vergen van de medewerkers, zijn spijtige zaken. Er zijn ook andere geslaagde verhalen, verhalen die allemaal beginnen met een 'plan' en 'steun' van collega 's, vrijwilligers en leidinggevenden, wordt me verteld. Mensen die hulp krijgen van de buurt, of een tuinbouwschool ed.

Clark Kent heeft de laatste weken mogen ervaren hoe opgetogen familie is over de beweging die er komt in de zorg om mensen met dementie als je een project begint en zij wat leven opmerken in de tuin (konijntjes). Reacties zijn unaniem positief.
'dat doet de mensen deugd'
'dat zien mensen graag, dat kennen ze'
'fijn zeg'
'moeder voelt zich thuis, zij hadden ook konijnen'



We zien kinderen op de afdeling voor mensen met dementie, bezoekers gaan naar buiten en stellen de plastieken tuinmeubels op prijs. En de mensen met dementie praten over konijnen en beesten, ook als de beestjes niet in het zicht zijn ; 'daar is die meneer van de konijntjes! , oh die zijn zo schattig, en zacht-ge-kunt-t-niet-gelove,  en we gaan ze niet opeten.'


de ondankbare hond !
We hebben echter een ondankbare hond in dienst !
Flappie kreeg een leuke vintage ren geschonken door ons moe. Ons moe heeft die ren haast uit de handen van haar huilende kindjes getrokken (een inside joke, sorry).  Hij kon alle klaver en distels eten die hij maar wou .. maar nee hoor ..

Mini geniet van de aandacht. Achter Flappie hebben we meteen al mogen jagen, ontsnapt uit zijn nieuwe ren! .. en kuisvrouw Lana vatte de ondankbare hond gelukkig bij zijn kraag. Terug in de kooi.

Het leverde wel een showtje op zo vier jagers en een konijn in de tuin. Er is die voormiddag nog grappig over verteld en mee gelachen.
Leven in de brouwerij.
Het bouwt aan het wij-gevoel ; 'weet je nog die keer dat Flappie ontsnapte en ze met zijn allen door de tuin holden? !'
'die keer dat papa de babykleertjes andersom aan deed !'
'die keer dat Karin vast zat in het reuzenrad, en maar gillen !'
'die keer dat de kinderen blauwe eieren kookten voor ontbijt'
..

Met 'die-keer-dat' -verhalen bouw je aan een wij-gevoel.

Goed, CLark Kent gaat het hier bij laten voor vandaag, groetjes, ik ben er weg mee




die keer dat Clark Kent een +1 van jou kreeg, en je zijn blog met anderen deelde ..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Sowieso bedankt voor jouw reactie