Omringd door bekende objecten | Minder verloren

Mensen met dementie voelen zich meer thuis als ze omringd worden door bekende objecten.
Het gevoel van 'dit zou mijn huis kunnen zijn' wordt er door versterkt. 'Ik ken hier precies de weg', is ook een waardevol gevoel.

True doors (link) heeft een award gekregen. 

Een eenvoudig idee met een groot effect! True doors maakt stickers met foto’s van voordeuren die mensen met dementie op de deur van hun nieuwe woonomgeving kunnen plakken. Door dat vertrouwde beeld voelen zij zich eerder thuis. True doors is beloond met de MSDCARE Award: http://ow.ly/BYz7n.

Tussen de €120 en €220 per deursticker ..daar gaat mijn enthousiasme. Voor heel mijn afdeling een slordige €7.000, wow.
Het soort geld dat ik niet meteen haalbaar vind. Ik durf veel, maar zo iets vragen aan mijn hogere directie (ze zullen lachen).

Uw coach Clark Kent had dit idee voor het herkenbaar maken van de wc-deur, hoopt dat het bij een printshop wat goedkoper kan? Maar kwaliteit is natuurlijk ook alles.

Toch niet negatief zijn. Mocht mijn moeder Alzheimer krijgen, dan zou ik vragen of ik een sticker van haar voordeur op haar kamerdeur mocht kleven, ja hoor. 
Als iemand van familie met dit verzoek komt op mijn afdeling ijver ik meteen voor een 'ja'. 

Wat was Karina content dat ze haar eigen kamer 'huis (volgens haar)' kon vinden. 'Hoe doet ze dat tussen al die beige deuren?' dacht ik.

Gisteren stond ze telkens aan de verkeerde deur en was ze boos want 'dit is mijn huis hoor !'. 'Hoezo weet u dat zo zeker want dit is uw huis niet' vroeg ik haar.
'Kijk' zei ze met een blik van domoor!, 'hier is het sleutelding ook af'. 
Zo herkende ze haar deur dus, haar sleutelplaatje was stuk, en bij deze deur was dat ook zo.

Er is trouwens meer !

Uw coach heeft al gezegd dat mensen hun huisnummer of brievenbus mogen hangen aan de kamerdeur van hun ouders , maar tot nu toe is niemand daar op in gegaan. Het lijkt me een haalbaar en niet zo duur alternatief. Ik hoop dat iemand het eens wilt doen en anderen volgen. 

Vintage showkastjes of vitrinekastjes zijn ook een geweldig idee.

Ik wens iedereen een fijn thuisgevoel.

Groetjes van uw coach Clark Kent,

Stout konijn | Trouble With The Tribbles

Begin eens een beleeftuin voor mensen met dementie. Je zult te maken krijgen met interessante probleembewoners zoals het ondankbare konijn. 
Nog voor de kippen er zijn verknoeit hij al de reputatie van alle toekomstige beleeftuin-dieren, en van uw coach Clark Kent. 

Het is natuurlijk niet meneer zijn fout, oh nee. 
Bewoonster Lia vond het zielig dat de twee konijntjes elk in een apart hok zaten en zette ze bij elkaar. Hij kon zijn pootjes niet van 'haar' afhouden met een zwanger konijn tot gevolg.

Ons moe denkt dat Flappy een verkrachter is, maar geloof me dat het bij konijnen steeds wederzijds is, de viezeriken. 

Bewoonster Lia zette zijn kooi op een dag open en Flappy was lopen, 's morgens was hij er gewoon niet. Lia was zich van geen kwaad meer bewust.

We zaten ondertussen met berouwvolle medewerkers en een in de steek gelaten moeder Mini. 

Ze zouden hem gaan redden uit de bossen van Lippelo of zo. Het plan was om een affiche op te hangen met zijn foto , maar dat kon ik hen uit het hoofd praten. Ik zag de bui al hangen als dat door zou gaan, zag het al voor me dat men alle bruine konijnen uit de verre omtrek bij meneer Demesmaeker zou binnen brengen en hij per konijn een beloning moest betalen van het keukenbudget. We zouden maanden konijn met pruimen moeten eten.
Nee !

Nu coach Clark Kent deze blog maakt is alles ondertussen opgelost.

't is te zeggen;
Flappy is op een frisse zondagmorgen teruggekeerd, mager en uitgeput. Hij is er weer bovenop, en komt zijn kot zelfs niet meer uit als het deurtje open staat. Hij is niet meer zo stout, laat zich aaien.
Lesje geleerd.

Mini heeft vijf jongen. We leerden veel bij over konijnenzwangerschappen. De konijntjes worden voor een paar euro ter adoptie afgestaan en daarmee wordt Flappy gecastreerd (ouch). Misschien nog een nestje ? om een aai-konijn aan over te houden.

Zelfs meneer Demesmaeker adopteert een kleuterje, om weg te geven zegt hij maar wij weten wel beter. Vetmesten en opeten.

Nu zitten we met een hok-probleem. Er nog een hok bij ?
Via crowdfunding kochten we een tweedehands mobiel hok-met-ren.

Op het kleine grasland dat overblijft in de toekomstige tuin kan het rondgedragen worden. Grasmachines Flappy en Mini zullen dat stuk mogen onderhouden, en als ze zich wat gedragen-als-beesten dan mogen de kippen er ook komen ..en de schildpadden, en de afdelingspoes, een hond, geitjes, een hangbuikzwijn-of-twee, kikkers, een pony en een koe..

Ik krijg altijd een zenuwachtig lachje als ik het bureau van de directeur passeer of hem moet spreken. Wat hebben die konijnen nu weer gedaan ? daar gaat mijn goede reputatie.
Hij belde me daarstraks op voor een contractverandering. Nu gaan we het krijgen, dacht ik, van coach naar tuinman. Maar nee, het was voor mijn firmawagen , waarschijnlijk een ..John Deere (zoek dat maar eens op).

groentjes van uw coach Clark Kent die nog wat nachtarbeid gaat verrichten. Wee de stoute konijnen langs de baan.

21 september 2014 Wereld Alzheimer dag | sinds 1994, da 's 20 jaar lang al !

Ik heb het expertisecentrum dementie Vlaanderen een mailtje gestuurd want in het VRT journaal was een echtgenoot die zei dat als hij deze informatie enkele jaren terug had gekregen hem dat veel leed en moeite had kunnen besparen ; Hij toonde twee delen 'dementie en nu'

Die heeft coach Clark Kent nog niet in zijn uitleen-bib !

Op deze dag voor dementie toon ik even hoe het zeer mooi zonder  

BADRUMSSKÅP Småförvaring Förvaringsmöbler kan. Nee, we schuwen de drank niet op dit feest

Ken je het begrip Elderspeak al schatteke ? Alez Zoet, luistert dan eens naar het fragmentje

klik hier voor het radiofragment waarbij ik dacht 'Ja schat, je hebt gelijk'

Elderspeak is een virale gruwel. Je krijgt het over.
Het is een manier van spreken tegen ouderen die zeer moeilijk uit te roeien is want 'we bedoelen het goed hoor' en 'Jeanneke heeft dat graag'. We nemen het onbewust van elkaar over die totaal onnodige manier van betuttelend spreken. 

Het moest er nog eens bijkomen dat je het niet goed bedoeld bijgod!

'Ze vinden het niet erg' , je zou verbaasd zijn wat die mensen daar écht van vinden maar niet zeggen omdat ze afhankelijk zijn van de 'lieve zusterkes'. Zet je nooit boven hen, integendeel 'dien' de mensen, wij zijn niet voor niets bedienden die werken in de dienstensector. 
Zou een butler ooit tegen zijn werkgever zeggen 'gaan wij iets drinke doen jongen?', 'zullen we onze jas eens gaan aandoen?'.
I don 't think so, geeft toe.

'Oudjes' (neen! ouderen!) zijn niet schattig en lief, neem dat maar van me aan. 
Ze zijn ook niet allemaal hardhorig en dement. 
Mensen met dementie verliezen niet hun waardigheid zolang je hen benaderd als de ervaren mensen die ze zijn.

Ja, eens op mijn paard kan ik niet stoppen over betutteling.
Je hebt mijn punt al lang door hé.

Mijn jonge medewerkers kennen mijn frons en mijn commentaren op elderspeak al.

We spreken mensen aan met hun juiste voornaam (zonder -ke), 
zowaar in briefings zeggen we voor- en achternaam juist,

en gebruiken geen we als zij het gaan doen (en zelfs niet als jij daar bij helpt). 

Je vraagt best 'mag ik u helpen?' (ook al betekent het dat jij het bijna moet overnemen ..doe het geruisloos)

Clark Kent moet wel tolereren dat bewoners met dementie hem 'zoetteke' , 'lieveke', 'me-neerke', 'ventje', 'jongen', 'schat', ' ..   noemen. Ja, want zij kunnen mijn naam niet onthouden. Maar wij kunnen dat wel hé. 

noun 

a manner of communicating to older people using a slow rate of speaking,simplified syntax, vocabulary restrictions, and exaggerated prosody on theassumption that their age makes them cognitively impaired

Examples

Elderspeak is common in nursing homes, hospitals and other settings wherefrail elders are found.

U mag gewoon superman zeggen.

groetjes van coach Clark Kent,

Op vakantie met mensen met dementie en hun familie | de 'goede' bewoners blijven eens thuis | Buitengewoon !

September oudercontact ! Zat uw coach weer ff op de schoolbank (horror).
Uw ouders zullen het vaak hebben moeten doen voor u, u voor uw kinderen

..en op een gezegende leeftijd keren de rollen om, gaan de kinderen op 'ouderencontact' in het rusthuis. Het gevoel van wééral bekruipt hun dan misschien ook, het is des mensen. 

Aangenaam samen zijn met jouw ouders in een rusthuis kan moeilijk zijn. Je vader of moeder is minder mobiel, knoeit, roept, stelt ongepast gedrag in sociale situaties, kortom het is geen pretje meer om er mee buiten te komen. Je komt de drempel van het rusthuis niet meer over met haar. Nooit meer buiten! 
En binnen is het een beetje klinisch, kliniekerig, toch.


Op vakantie gaan? Uitgesloten ! In een groep vreemden is moeder angstig en vader opstandig, 's nachts lopen ze rond.
Niet-te-doen !

Maar één keer per jaar gaan mijn medewerkers drie dagen, twee nachten, vrijwillig op verlof met bewoners met dementie en hun familie.
Veertien bewoners, zeven medewerkers, en een twintigtal familieleden en vrijwilligers samen weg van het rusthuis naar het Hollandse platte land. Naar een groepsaccommodatie, géén hospitaal, een boerderij.

Je stapt je kamer uit en staat pardoes op een aanpalende werkende boerderij. Tussen jou en het erf staat een haagje, een kippenren, een paar ezels.

Oma 's wasdraad, zo herkenbaar ! Bij de derde was er al discussie over de maat onderbroeken

dieren van de boerderij .. een van de vroegste herinneringen (gezien op het land ,of geleerd op school) 

Nee, ze gaan niet met de beste bewoners van het rusthuis op vakantie - zij gaan met mensen-met-dementie in ver gevorderde stadia op vakantie! De 'beste' bewoners blijven thuis. 

Stel je al de rampen voor die kunnen gebeuren

..en ze gebeuren niet.

Mia in de mist

O jawel, Annemarie stond op toen staflid Lore ging slapen, Lore deed geen oog dicht. Annemarie haar mond staat niet stil zegt Lore, zij ging Pauline die snurkte zeggen dat ze een 'varken' was en brabbelde maar door 

Al de verhalen die ik hoorde op mijn bezoekdag werden met liefde verteld ..eigenlijk ging het stuk voor stuk over 'ongepast' gedrag maar - en nu komt het - alle begeleiders, vrijwilligers, en familieleden hadden steun aan elkaar en namen alles voor lief. 

Hier maakte het niet uit hoe (mag ik het één keertje schroomloos incorrect zeggen) zot het gedrag van hun ouders is. 
Iedereen zit in hetzelfde schuitje , en ze zijn op vakantie ! 
Om alle rare uitspraken en vreemde gebeurtenissen kon gelachen worden ..en iedereen doet een beetje los en zot. Ontspannend.


'Wat een fantastisch initiatief voor de familie' zei een familielid me. Onmiddellijk vielen enkele anderen haar bij.

 'Eindelijk nog eens met mijn moeder samen, we zijn op het erf gaan wandelen met ons twee, hier kan toch niks gebeuren'.

'Hier kunnen we praten over heel die toestand en over dementie, iedereen maakt hetzelfde mee'.
Het was precies een dementiecafé van drie dagen met overnachtingen.

'Heb je vader zien eten!'.

'Zeg die frigo zit vol cava!, hebben we geen water bij? Dan maar naar de Albert Hein.'

Het was een grote groep maar ik gebruik enkel de beelden van mensen die het toelieten (je weet wel wat je mag tonen, wacht we gaan poseren). 'Ja moeder die slaapt, vader dut, daar is niks mis mee.'
Het leven zoals het is, geen show.

Wat ik meemaakte op die ene bezoekdag van me was 'magisch' en 'plezant'. Riant ontbijt - ik zag mensen véél eten die op de afdeling nauwelijks eten - wandelen naar de boerderijen, kalfjes voederen, dieren kijken, mosselen eten - de Hollandse kok maakte kleffe vette frieten - een middagdutje doen of wandelen, op huifkarrentocht met aangepaste karren (wow!), ijs eten in 'de Bokkenrijder', een zotte show door medewerkers en vrijwilligers, een beetje extra toen Ans absoluut wou paaldansen aan die dikke eiken balk..

                

    

Dat onbevangen en onbezorgd samen zijn vraagt wel wat organisatie, maar ik heb meegemaakt dat het zeer die moeite waard is om enkele dagen dubbel team te voorzien voor vakantiegangers en achterblijvers. 

Onze drijvende kracht animatrice Lilly doet dit nu al jaren, naar de boerderij, naar zee, en ze inspireert elke keer weer zoveel medewerkers van de kuisploeg, technische dienst, zorg, verpleging, staf dat we een wachtlijst hebben van mensen die vrijwillig mee willen gaan ! Believe it or not, het is zo.

Wie had er Wies haar haar gewassen vlak voor vertrek? Haar zoon had gisteren speciaal voor de trip krollen ingedraaid. Ook dat werd snel verholpen, niemand die het merkt. Dat is inzet !

Ik heb iedereen van harte bedankt , en ik was heel vereerd om te horen te krijgen dat onze ploeg voor mensen met dementie heel bijzonder is. De familie was vol lof.
Het schept ook tonnen goodwill t.o.v. mijn medewerkers die elke dag hun best doen in lastige omstandigheden.

Groetjes van coach Clark Kent,
ik dacht dat heel Holland vol 'gabbers' zat. Toen ik daar toekwam liep het echter vol boeren en boerinnen en gewone mensen. Uw coach was een beetje een beetje verkeerd gekleed. Maar ach, zo een oranje klak is gemakkelijk om te volgen bij uitstapjes. Mijn tieners kregen hun kleren 's avonds terug (maar pa toch!)

Alle mossels testen

een glas 'fruitsap' drinken met fatsoenlijke mensen

Super accommodatie, we kregen hoog-laag bedden op vraag