Op vakantie met mensen met dementie en hun familie | de 'goede' bewoners blijven eens thuis | Buitengewoon !

September oudercontact ! Zat uw coach weer ff op de schoolbank (horror).
Uw ouders zullen het vaak hebben moeten doen voor u, u voor uw kinderen

..en op een gezegende leeftijd keren de rollen om, gaan de kinderen op 'ouderencontact' in het rusthuis. Het gevoel van wééral bekruipt hun dan misschien ook, het is des mensen. 

Aangenaam samen zijn met jouw ouders in een rusthuis kan moeilijk zijn. Je vader of moeder is minder mobiel, knoeit, roept, stelt ongepast gedrag in sociale situaties, kortom het is geen pretje meer om er mee buiten te komen. Je komt de drempel van het rusthuis niet meer over met haar. Nooit meer buiten! 
En binnen is het een beetje klinisch, kliniekerig, toch.


Op vakantie gaan? Uitgesloten ! In een groep vreemden is moeder angstig en vader opstandig, 's nachts lopen ze rond.
Niet-te-doen !

Maar één keer per jaar gaan mijn medewerkers drie dagen, twee nachten, vrijwillig op verlof met bewoners met dementie en hun familie.
Veertien bewoners, zeven medewerkers, en een twintigtal familieleden en vrijwilligers samen weg van het rusthuis naar het Hollandse platte land. Naar een groepsaccommodatie, géén hospitaal, een boerderij.

Je stapt je kamer uit en staat pardoes op een aanpalende werkende boerderij. Tussen jou en het erf staat een haagje, een kippenren, een paar ezels.

Oma 's wasdraad, zo herkenbaar ! Bij de derde was er al discussie over de maat onderbroeken

dieren van de boerderij .. een van de vroegste herinneringen (gezien op het land ,of geleerd op school) 

Nee, ze gaan niet met de beste bewoners van het rusthuis op vakantie - zij gaan met mensen-met-dementie in ver gevorderde stadia op vakantie! De 'beste' bewoners blijven thuis. 

Stel je al de rampen voor die kunnen gebeuren

..en ze gebeuren niet.

Mia in de mist

O jawel, Annemarie stond op toen staflid Lore ging slapen, Lore deed geen oog dicht. Annemarie haar mond staat niet stil zegt Lore, zij ging Pauline die snurkte zeggen dat ze een 'varken' was en brabbelde maar door 

Al de verhalen die ik hoorde op mijn bezoekdag werden met liefde verteld ..eigenlijk ging het stuk voor stuk over 'ongepast' gedrag maar - en nu komt het - alle begeleiders, vrijwilligers, en familieleden hadden steun aan elkaar en namen alles voor lief. 

Hier maakte het niet uit hoe (mag ik het één keertje schroomloos incorrect zeggen) zot het gedrag van hun ouders is. 
Iedereen zit in hetzelfde schuitje , en ze zijn op vakantie ! 
Om alle rare uitspraken en vreemde gebeurtenissen kon gelachen worden ..en iedereen doet een beetje los en zot. Ontspannend.


'Wat een fantastisch initiatief voor de familie' zei een familielid me. Onmiddellijk vielen enkele anderen haar bij.

 'Eindelijk nog eens met mijn moeder samen, we zijn op het erf gaan wandelen met ons twee, hier kan toch niks gebeuren'.

'Hier kunnen we praten over heel die toestand en over dementie, iedereen maakt hetzelfde mee'.
Het was precies een dementiecafé van drie dagen met overnachtingen.

'Heb je vader zien eten!'.

'Zeg die frigo zit vol cava!, hebben we geen water bij? Dan maar naar de Albert Hein.'

Het was een grote groep maar ik gebruik enkel de beelden van mensen die het toelieten (je weet wel wat je mag tonen, wacht we gaan poseren). 'Ja moeder die slaapt, vader dut, daar is niks mis mee.'
Het leven zoals het is, geen show.

Wat ik meemaakte op die ene bezoekdag van me was 'magisch' en 'plezant'. Riant ontbijt - ik zag mensen véél eten die op de afdeling nauwelijks eten - wandelen naar de boerderijen, kalfjes voederen, dieren kijken, mosselen eten - de Hollandse kok maakte kleffe vette frieten - een middagdutje doen of wandelen, op huifkarrentocht met aangepaste karren (wow!), ijs eten in 'de Bokkenrijder', een zotte show door medewerkers en vrijwilligers, een beetje extra toen Ans absoluut wou paaldansen aan die dikke eiken balk..

                

    

Dat onbevangen en onbezorgd samen zijn vraagt wel wat organisatie, maar ik heb meegemaakt dat het zeer die moeite waard is om enkele dagen dubbel team te voorzien voor vakantiegangers en achterblijvers. 

Onze drijvende kracht animatrice Lilly doet dit nu al jaren, naar de boerderij, naar zee, en ze inspireert elke keer weer zoveel medewerkers van de kuisploeg, technische dienst, zorg, verpleging, staf dat we een wachtlijst hebben van mensen die vrijwillig mee willen gaan ! Believe it or not, het is zo.

Wie had er Wies haar haar gewassen vlak voor vertrek? Haar zoon had gisteren speciaal voor de trip krollen ingedraaid. Ook dat werd snel verholpen, niemand die het merkt. Dat is inzet !

Ik heb iedereen van harte bedankt , en ik was heel vereerd om te horen te krijgen dat onze ploeg voor mensen met dementie heel bijzonder is. De familie was vol lof.
Het schept ook tonnen goodwill t.o.v. mijn medewerkers die elke dag hun best doen in lastige omstandigheden.

Groetjes van coach Clark Kent,
ik dacht dat heel Holland vol 'gabbers' zat. Toen ik daar toekwam liep het echter vol boeren en boerinnen en gewone mensen. Uw coach was een beetje een beetje verkeerd gekleed. Maar ach, zo een oranje klak is gemakkelijk om te volgen bij uitstapjes. Mijn tieners kregen hun kleren 's avonds terug (maar pa toch!)

Alle mossels testen

een glas 'fruitsap' drinken met fatsoenlijke mensen

Super accommodatie, we kregen hoog-laag bedden op vraag