Wel, goed, en ik kan je zeggen dat de 'nieuwjaarsbrief' in de smaak viel ..Covey heeft gelijk gekregen - het was een goede tip.
Op deze manier kreeg ik ook meteen mijn boodschap tot bij mijn toekomstige medewerkers.
Goed want verder werd ik meegezogen in de informatiemolen - héél positief hoor want het tegengestelde maakte ik ook al eens mee, en dat is niet-o.k., en het was toen de voorbode van de rest van de jaren daar. Hier zal ik geïnformeerd blijven en zaken leren.
Vroeger zat ik meer in met hoe anderen over me denken.
Nu niet meer ?
O best wel, maar ..laat het me vertellen met een verhaaltje ;
Er was eens een man wiens zoon en hij erg bezorgd waren om wat anderen van hen dachten.
Ze gingen samen naar de markt met hun ezel.
Vader en zoon liepen naast de ezel en passeerden een boer die op zijn land aan het werk was. “Wat zijn jullie dom bezig ; heb je een ezel en ga je allebei ernaast lopen”
Vader zette zijn zoon op de ezel en ging er zelf naast lopen. “Moet je dat zien” zeiden een stel mannen die verderop aan het werk waren “Laat die jongen zijn vader lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”. Is eigenlijk ook zo, dacht de vader en zei tegen zijn zoon dat ze echt moesten wisselen.
En zo gingen ze verder: vader op de ezel en de jongen ernaast. Het commentaar van 2 moeders die een stuk verder met wat kinderen langs de weg stonden kun je bijna raden: “Laat die man zo’n jongen maar lopen en zit zelf lekker lui op de ezel”. De vader werd vreselijk onzeker van al dat commentaar.
Dan maar samen op de ezel verder rijden, dacht hij. “Moet je dat eens zien! Met zijn tweeën op zo’n klein ezeltje. Wat zijn dat een dierenbeulen” De ezel strompelde ook echt onder die zware last van 2 personen op zijn rug.
“Laten we dan samen maar een stuk die ezel dragen, want die is inderdaad wel heel erg moe geworden”. Ze vonden een lange tak, bonden de ezel met zij voorpoten en achterpoten daar aan vast en droegen allebei een uiteinde van de tak. "Wat een dommeriken" zeiden de mensen "ze dragen hun ezel in plaats van er op te gaan zitten!".
Maar vlak bij de markt, waar ze over een brug moesten waar het al heel druk was met mensen, schopte de ezel zijn achterpoten los. Hij probeerde weg te lopen, maar viel in het water met zijn voorpoten nog vastgebonden en verdronk voor de ogen van de vader en de zoon en al die mensen op de brug. Het commentaar dat ze toen kregen ! ! !
Een oude wijze man had hun al die tijd gevolgd en ging even met de vader en zijn zoon naar een rustig plekje. “Hier moeten jullie echt van leren. Want als je het iedereen naar de zin wil maken, dan wordt je diep ongelukkig en dan maak je het uiteindelijk niemand naar de zin”
De levensles: Naar raad luisteren , overleggen, naar goede voorbeelden kijken, leren van anderen : dat is enorm verstandig. Maar daarna moet ieder eerlijk en oprecht zelf de keuzes maken in zijn eigen leven.
Wat je ook doet, er zullen altijd mensen zijn die kritiek hebben en het niet met jou eens zijn! Het enige dat je kunt doen is je communicatie verzorgen, en je levensbeslissingen aanhouden. Commenteren op jou (en mij) zullen er altijd zijn.
Het was een goede eerste dag, en er volgen er nog heel wat..
groetjes van coach Clark Kent
Verhaal door Aesopus, 600 vChr., bekend om zijn verhalen en fabels met een levensles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Sowieso bedankt voor jouw reactie